Δημιουργήθηκαν το 1979 από δύο συμμαθητές στο Πρώτο Πρότυπο Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών στην Περιοχή της Πλάκας, το Στάθη Καλυβιώτη στη κιθάρα, φωνή, στίχους και μουσική και το Γιώργο Γλυνέλη στο μπάσο, δεύτερη φωνή, στίχους και μουσική. Τη σύνθεση συμπλήρωνε ο Γιώργος Δαμέλος στα τύμπανα. Για ένα πολύ μικρό διάστημα πέρασε από τα πλήκτρα ο Κώστας Παπακίτσος, ο οποίος αργότερα πήγε στους "'Αουσβιτς". Είχαν έδρα στην αρχή τα Πατήσια και αργότερα των Υμητό για πρόβες. 'Ηταν ίσως το πρώτο καθαρόαιμο garage punk συγκρότημα με ελληνικό στίχο, την περίοδο που μόλις είχε έρθει το punk στην Ελλάδα. Τα μέλη της μπάντας ήταν από τους πρώτους punks σε συμπεριφορά, εμφάνιση και τρόπο ζωής που εμφανίστηκαν στη χώρα, και όλοι τότε δεν ήταν πάνω από δεκαπέντε άτομα και όλοι τους μια παρέα. Το συγκρότημα ήταν επηρεασμένο ιδεοπολιτικά από τους "Clash" και με τον ήχο του μπάσου των "Stranglers". Δώσαν αμέτρητες συναυλίες, μερικές μεγάλες, όπως στην Φοιτητική Εστία Πατησίων και στο φεστιβάλ για την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και το κλείσιμο κάποιων clubs της εποχής. Εμφανιζόταν για χρόνια στη "Σοφίτα" κι αυτό λόγω φιλικής σχέσης με τον ιδιοκτήτη, τον Ηρακλή από τους " Ηρακλής Και Η Λερναία 'Υδρα". Οι μοναδικές τους ηχογραφήσεις ήταν κάποια ακυκλοφόρητα demo που γράψαν σε διάφορα studios της εποχής. Διαλύθηκαν όταν η punk σκηνή στην Ελλάδα άρχισε να παίρνει επαγγελματικό δρόμο και να απομακρύνεται απο την ιδεολογία και τον προβληματισμό σχετικά με κοινωνικά θέματα, όπως εκείνοι τουλάχιστον το έβλεπαν. Ο Γλυνέλης, παράλληλα με τους "Ανυπόφορους" συνεργαζόταν, με τους "Metro Decay" και αργότερα έγινε μπασίστας του γκρουπ μετά την αποχώρηση του Κ. Μάστορη, τους "South Of No North" που έπαιζε περιστασιακά μπάσο και πλήκτρα και τους "Ex Humans" στη κιθάρα και στα πλήκτρα. Μετά τη διάλυσή των "Ανυπόφορων", συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα με τον Μάστορη των "Metro Decay" πάνω σε ανέκδοτες δουλειές τύπου electro. Ο Καλυβιώτης συνεργάστηκε με συγκροτήματα όπως "Echo Tatoo", "Low Noise", "Enouma Elis" κ.α. μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, όπου κάπου εκεί μαζί με την Κρίστι Στασινοπούλου, το Βαγγέλη Βέκιο και Κωστή Αναγνωστόπουλο, δημιούργησαν τους "Σελάνα". 'Επαίζαν σαν support συγκρότημα στη μπάντα του Παύλου Σιδηρόπουλου, και μετά τη διάλυσή τους, ο Καλυβιώτης συνέχισε να συνεργάζεται με την Κρίστι και να πειραματίζονται μαζί πάνω στην μουσική
Δημιουργήθηκαν το 1983 στην Αθήνα. Τα μέλη της μπάντας ήταν οι Παύλος Αβούρης φωνή, Πέτρος κιθάρα, Χρήστος Βουγάς μπάσο και Στάθης Σαλβάνος τύμπανα. Στα μέσα του '84 αποφάσισαν να συνεχίσουν χωρίς τον Πέτρο, σαν τριμελής μπάντα. 'Εκαναν μόνο δύο συναυλίες, η πρώτη στις 13 Ιανουαρίου '85 στα Μέγαρα μαζί με "Γενιά του Χάους", "Αδιέξοδο" και "Απόγνωση" και η δεύτερη τον Απρίλιο του '85 στη Φοιτητική Εστία Πατησίων. 'Εγραψαν γύρω στα δώδεκα κομμάτια αλλά δεν μπήκαν ποτέ σε στούντιο. Η μοναδική τους εμφάνιση στη δισκογραφία είναι δύο κομμάτια από πρόβα, σε μια αμερικάνικη κασετοσυλλογή με τίτλο "InsteadOfAMagazine", η οποία περιείχε κομμάτια των "ChronicDisorder", συνέντευξη των "Minutemen" και άλλων Αμερικάνων αναρχικών. Η μπάντα υπήρξε δραστήρια και σε άλλους τομείς, αφού κυκλοφόρησαν δύο από τα πρώτα ελληνικά πανκ φανζίν, τα "Γιατί" το '84 και "Λαυχατάθλιψη" το '85, και τα δύο από ένα τεύχος. Τους τελευταίους μήνες έπαιξε δεύτερο μπάσο μαζί τους η Μαρία Βασιλάκη (ex "Αδιέξοδο", κατόπιν "Despise"). Διαλύθηκαν το φθινόπωρο του '86.
Οι "'Αουσβιτς" ή "Ausschwitz" ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα της ελληνικής punk σκηνής και σίγουρα το νεαρότερο σε ηλικία, καθώς όταν δημιουργήθηκαν, ο μέσος όρος ηλικίας των μελών ήταν μόλις δεκαπέντε ετών. Σχηματίστηκαν το 1981 από τρεις Πατησιώτες συμμαθητές, τον Δημήτρη Σταματίου κιθάρα, τον Δημήτρη Χωριανόπουλο μπάσο και τον Σπύρο Φλώρο τύμπανα, ενώ ο βασικός πυρήνας της σύνθεσής τους ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα με την προσχώρηση του Κώστα Παπακίτσου στα πλήκτρα, που έπαιζε έως τότε στους "Ανυπόφορους". Πρώτος τους τραγουδιστής ήταν ένας λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία φίλος τους, ο Νίκος Αναστασόπουλος, με τον οποίο και πραγματοποίησαν τις δύο πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις. Η πρώτη ήταν στην "Αρετούσα" στην Πλάκα στις 13 Φεβρουαρίου του 1982, μαζί με τους "Stress" και τους "Guillotine". Η δεύτερη σε μία μαθητική εκδήλωση στο σχολείο τους, το ΙΗ' Γυμνάσιο-Λύκειο Πατησίων, εν μέσω ορισμένων κλασικών μαθητικών συγκροτημάτων, που έπαιζαν τραγούδια ξένων "παλαιο-ροκ" συγκροτημάτων και η οποία σημαδεύτηκε από διάφορα ευτράπελα. Σύντομα τη θέση του τραγουδιστή τους πήρε ο Ραφαήλ, που μαζί με τον αδερφό του Ζαννή αποτέλεσαν δύο εμβληματικές μορφές της Αθηναϊκής punk σκηνής, ο οποίος όμως εμφανίστηκε μόνο σε μία live εμφάνιση του γκρουπ, και αυτή ανολοκλήρωτη. Πρόκειται για την επεισοδιακή όσο και θρυλική πλέον συναυλία στο πνευματικό κέντρο του Αγ. Στυλιανού στου Γκύζη. Αν και οι "'Αουσβιτς" ήταν αυτοί που διοργάνωσαν τη συναυλία, τελικά δεν πρόλαβαν να παίξουν παρά μισό κομμάτι, καθώς ο χώρος είχε ήδη γίνει γυαλιά-καρφιά και η Αστυνομία είχε ήδη εισβάλλει. Στη συνέχεια η μπάντα επέστρεψε στην τετραμελή σύνθεσή της, αυτή τη φορά οριστικά, καθώς ο μπασίστας τους Δημήτρης Χωριανόπουλος ανέλαβε τα φωνητικά. Με μια σειρά από εμφανίσεις κυρίως στην περίφημη "Σοφίτα" του Ηρακλή, στις οποίες έπαιζαν τραγούδια δικά τους, με Ελληνικό κυρίως στίχο, αλλά και κάποια κομμάτια των Clash, Ramones, Damned, οι "'Αουσβιτς" έκτισαν τη φήμη τους μεταξύ των punk κύκλων της εποχής, μια φήμη που επιζεί ακόμα, αν και δεν κυκλοφόρησε ποτέ κάποια ηχογραφημένη δουλειά τους. Κάποιες πρόχειρες ζωντανές ηχογραφήσεις και ένα demo με δύο από τα πιο γνωστά τραγούδια τους, "Χαμένο Κορμί" και "Απειλή", είναι το μόνο ηχητικό υλικό τους που διασώζεται. Οι "'Αουσβιτς" έπαψαν να υπάρχουν το '83. Σύντομα μετά τη διάλυσή τους, τα ίδια μέλη σχημάτισαν τους "Ηands Of Cain", ένα συγκρότημα με πιο dark ηχητικές επιρροές και με αγγλικό αποκλειστικά στίχο, που θα χάραζε για τα επόμενα δύο χρόνια τη δική του πορεία στην ελληνική ανεξάρτητη ροκ σκηνή
ΠΡΟΣΕΞΑ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΚ ΓΚΡΟΥΠ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΙΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΠΑΝΚΗΔΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΠΑΝΚ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ; ΚΩΣΤΑΣ : Εμείς στις πρώτες συναυλίες που είχαμε κάνει το '81-'82, δεν είχαμε
πανκ κοινό απο κάτω. ’σχετος κόσμος ήταν οι περισσότεροι, αλλά γινόταν χαμός. Το δικό μας κοινό δημιουργήθηκε το '82, την εποχή που παίζαμε στην Αρετούσα.
ΛΟΥΗΣ : Υπηρχε κοινό απο τους Παρθενογένεσις.
Κ: Ναι, αλλά το κοινό των Παρθενογένεσις δεν ήταν στην ίδια φάση με το μετέπειτα κοινό. Ήταν πρώτα πρώτα "μεγάλοι" 25ρηδες. Ήταν άτομα γύρω απο το Remember. Δούλευαν σαν φωτομοντέλα. Αργότερα πήραν άλλες κατευθύνσεις. Απλώς μόλις βγήκε το '82 ένας πανκ κόσμος θέλανε να το παίξουν σαν πατέρες, ενώ στην πραγματικότητα αυτά τα άτομα δεν ήταν τίποτα. Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στο μουσικό χώρο, οι "Παρθενογένεσις" ήταν το πρώτο, όχι πανκ, αλλά μπορούμε να πούμε new wave συγκρότημα
ΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι ήταν πανκ.
Κ: Τα πρώτα πανκ συγκροτήματα ήταν οι Homicide και οι Magic De Spell.
Γ: Και οι Dark Shadows που έπαιζαν το '80 στο Σπόρτιγκ με τον Πουλικάκο και τον Σιδηρόπουλο. Νομίζω παίζανε ρέγγε-πανκ. Οι Magic De Spell είχαν βγάλει το πρώτο πανκ σιγκλάκι στην ελλάδα. Αυτοί ήταν οι πρωτοπόροι της κίνησης.
Λ: Και ο Μπελτέκας που ήταν σε στυλ Iggy Pop και Stranglers. Ήταν και αυτός new wave.
Κ: Μετά ήρθαν οι Ανυπόφοροι και μετά εμείς. Θα ανοίγαμε μάλιστα το πρόγραμμα των Παρθενογένεσις το '80, αλλά διαλύσανε και δεν έγινε η συναυλία.
Λ: Την ίδια εποχή με τους Ανυπόφορους ήταν και ένα συγκρότημα απο το Παγκράτι οι Εσκουλαπιους. Μετά απο εμάς ήρθαν οι ’ουσβιτς και οι Guilotine. Ας μην ξεχνάμε και τους Birthward.
Κ: Μετά σκάσανε οι νεοπάνκηδες. Γενιά Του Χάους το '82 και Αδιέξοδο το '83.
Γ: Στη συναυλία του Γκύζη, το καλοκαίρι του '82, εμφανίστηκαν οι Stress, οι Soldiers Of Anarchy, μετέπειτα Ex-Humans, οι Ανυπόφοροι και τελευταίοι οι ’ουσβιτς, τη στιγμή που ήρθε η αστυνομία. Κι ακόμα οι Captain Νέφος στην πρώτη τους ουσιαστική εμφάνιση. Απο τότε καθιερώθηκαν. Ήταν ωραίοι, έπαιζαν κάτι σαν τους Talking heads. Ήταν και ένα συγκρότημα που ανέβηκε να πάιξει ροκ και έφαγε αυγά.
Κ: Μετά απο αυτούς βγήκαμε εμείς με τον αρμονίστα των Παρθενογένεσις, τον Μπιλι. Ξέρεις μέσα απο τους Stress έχουν περάσει δυο παλιά μέλη των Παρθενογένεσις, ο αρμονίστας και ο κιθαρίστας ο Τόμυ που σημερα παίζει στους X-Mandarina Duck.
ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗ "ΖΑΙΡΑ" ΤΟ '84 ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ POLLUTION ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΙΞΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟΥ ΓΚΥΖΗ ΣΑΝ NIPPLE ERECTORS (ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ
Λ: Υπήρχαν πολλά συγκροτήματα, αλλά έμεναν στα λόγια, ότι θα φτιάξουν συγκρότημα με το τάδε όνομα. Λίγοι είχαν κάνει εμφανίσεις.
Κ: Οι Stress υπήρχαν σαν ιδέα απο το '79. Είμασταν τότε 15-16 χρονών. Το '80 κάναμε τις πρώτες πρόβες και το φθινόπωρο την πρώτη μας εμφάνιση στη Χαλκίδα. Οι ουσιαστικές όμως εμφανίσεις ξεκίνησαν στην Αργυρούπολη το '81. Εκεί ήταν όλοι οι φίλοι μας, εκεί κάναμε το όνομα μας. Είμασταν το πρώτο συγκρότημα που βγήκε στις συνοικίες και έπαιξε κάτι διαφορετικό. Υπήρχε τότε κατεστημένο απο δυο τρία συγκροτήματα που μονοπωλούσαν την περιοχή απο Αργυρούπολη μέχρι Ηλιούπολη, Γλυφάδα, Βούλα και έπαιζαν όλα διασκευές, τα κλασσικά κομμάτια, Satisfaction, Smoke on the water, σε κάθε συναυλία τα ίδια και τα ίδια. Την πρώτη φορά που πήγαμε να παίξουμε μας κατεβάσανε κάτω οι φρικάδες. Είχαμε βγεί με αρβύλες, πέτσινα λεοπαρδαλέ παντελόνια, μαλλιά όρθια και μας είχανε στη μπούκα. Τη δεύτερη φορά τους είπαμε "παιδιά εμείς μπορεί να μην παίζουμε, αλλά τουλάχιστον παίζουμε δικά μας κομμάτια" και ο κόσμος σηκώθηκε και χόρεψε, υπήρξε ανταπόκριση, είχαμε και ελληνικό στίχο. Μόλις τελειώσαμε βγήκε ένα συγκρότημα απο αυτά τα κατεστημένα και είπε στον κόσμο, ότι τώρα θα ακούσετε καλή μουσική, δεν πρέπει να ακούτε ότι και ότι και σηκώθηκε ο κόσμος και έφυγε σαν να τους έλεγε "αφού παίζετε καλή μουσική παίξτε τη μόνοι σας". Δηλαδή καταφέραμε και επικοινωνήσαμε με τον κόσμο.
Λ: Τότε δεν χρησιμοποιούσαμε τη λέξη πανκ. Όταν μας ρωτούσαν λέγαμε εμείς παίζουμε δική μας σοκ μουσική, παίζουμε σοκ εν ρολ. Θέλαμε να σοκάρουμε, να πούμε δυο τρια πραγματα. Ο Φραγγίσκος ξετύλιγε ένα πανό με συνθήματα κι έλεγε στον κόσμο που καθόταν απο κάτω "παρακαλώ φύγετε απο κοντά, γιατί οταν παίζουμε μπορεί να σας συμβεί οποιοδήποτε απρόοπτο". Και δεν φεύγανε και είχαμε συνέχεια τραυματισμούς.
Κ: Πηδάγαμε μέσα στο κοινό.
Λ: Υπάρχει ταινία που δείχνει το Γιάννη να έχει πέσει πάνω στο μικρόφωνο και να κάνει σαν την τσίτα στη ζούγκλα και τον Κώστα να πέφτει σαν αεριωθούμενο στον κόσμο μαζί με το μπάσο του.
Κ: Ουκ ολίγα δόντια είχανε σπάσει.
Γ: Αυτά γινόντουσαν το '82 στη Σοφίτα και στο τέλος έβγαινε ο Ηρακλής και έλεγε "ποιος ξέρει να φτιάχνει καρέκλες". Και παρόλο που γινόντουσαν αυτές οι φάσεις με έπαιρνε ο Ηρακλής την άλλη μέρα τηλέφωνο και μου έλεγε σας έχω κανονίσει να παίξετε την Παρασκευή. Ήταν το μόνο κλαμπ που κοίταξε να προωθήσει τα ελληνικά συγκροτήματα
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΚΑΝΑΤΕ ΚΟΝΤΡΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ;
Ένας τοίχος μας χώριζε. Μια φορά μάλιστα που είχαμε παίξει με μηχανήματα 200Watt, έρχεται ο καταστηματάρχης του Skylab και ο ντράμερ απο τις Ταξιαρχίες και λέει "χαμηλώστε ρε παιδιά, μας έχετε ταπώσει". Παίζαν οι Ταξιαρχίες και ακούγονταν μέσα η δικιά μας μουσική. Εκείνο τον καιρό ήταν ήδη γνωστοί, κάτι με τη δίκη της Καρδίτσας, κάτι με τους στίχους τους και μάζευαν πολύ κόσμο. Γινόταν λοιπόν μια ουρά έξω απο το Skylab και μια ουρά έξω απο την Αρετούσα για μας. Ο κόσμος που περνούσε ήξερε για τις Μουσικές Ταξιαρχίες αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο συγκρότημα περίμενε η διπλανή ουρά. Και να σκεφτείς ότι σε αυτούς είχε δυο κατοστάρικα το εισητήριο και σε μας ένα, κι όποιος δεν είχε έμπαινε με ένα πενηντάρικο και εμείς δεν παίρναμε φράγγο και μάλιστα πληρώσαμε και απο την τσεπη μας για τα μηχανήματα.
Κ: Την εποχή της Αρετούσας που ήταν το πρώτο ατόφιο πανκ μαγαζί μετά το Παρανόιντ, γινόταν χαμός μέσα. Εκεί πρωτοπαίξαμε στις 13 Φεβρουαρίου το '82 μαζί με τους Αουσβιτσ και τους Guilotine. Εκεί έμπαιναν σχεδόν μόνο πανκ άτομα. Στην Αρετούσα όταν παίξαμε τη δεύτερη φορά τα σπάσανε όλα. Παίζαμε με το φόβο να μην μας έρθει κανένα μπουκάλι στο κεφάλι. Είχαμε γίνει ένα με το κοινό. Ο κόσμος φώναζε "Stress destroyers-Stress destroyers". Σκάγανε μπουκάλια στους καθρέφτες του μπαρ.
Γ: Ο μπάρμαν ήταν μεθυσμένος και έλεγε πάρτε μπύρες, πάρτε μπύρες...
Κ: Εν τω μεταξύ το μαγαζί το μεταχειρίζονταν πάνκηδες. Ο ιδιοκτήτης ερχόταν κάθε δυο μέρες και του δίναν τα λεφτά.
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΕΚΛΕΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΠΑΣΙΜΑΤΑ.
Λ: Ε ναι, αφού γινόταν της πουτάνας. Είχαν φτάσει στο σημείο να γκρεμίσουν έναν ολόκληρο τοίχο. Ξηλώσανε και τα υδραυλικά. Την πρώτη μέρα έγινε επισκευή. Μετά το δεύτερο σπάσιμο το κάνανε σκυλαδικο.
Γ: Ήταν ένα γενικό πνεύμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Και η συναυλία στου Γκύζη ήταν επεισόδιο. Αρκεί μόνο να θυμηθώ ότι εγώ μπήκα απο το παράθυρο και βγήκα απο το παράθυρο. Μπήκα απο κει για να μην πληρώσω και βγήκα όταν ήρθαν οι μπάτσοι.
Κ: Κι όμως δεν υπήρχε θέμα παρεξήγησης. Είμασταν όλοι ένα, δεν είχαμε πλακωθέι ποτέ μεταξύ μας. Τότε ήταν πολύ πιο αγνή η φάση. Περπατάγαμε στο δρόμο, κι άμα βλέπαμε κανένα πάνκη, χαιρετιόμασταν με ενθουσιασμό κι ας μην τον ξεραμε. Σε κάθε συναυλία έβλεπες αγκαλιές και φιλιά λες και είμασταν χαμένοι σύντροφοι που ξαναβρεθήκαμε. Τώρα κοιτάνε ο ένας τον άλλο και λένε "τον δέρνεις αυτό το ξενέρωτο;"
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΡΣΩΠΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΕΞΑΛΛΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΧΑΝ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΥΛΙΣΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΠΑΙΔΙΑΣΤΙΚΟΥ ΧΑΒΑΛΕ ΟΙ STRESS ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ '81 ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΟ ΠΑΝΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΦΡΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ "ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ", "ANTI-WAR", "USA-RUSSIA ARE YOUR ONLY ENEMIES", "ANTI-DRUG". ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ CRASS ΗΤΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΟΙ ΕΔΩ, ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΥΘΥΓΡΑΜΙΖΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΟΤΕ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΚ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
Λ: Αυτό το πανό έγινε όταν πήραμε τον Φραγγίσκο, στην τρίτη μας συναυλία, το '81 στην Αργυρούπολη. Εκφράζει δικές μας καθαρά ιδέες που τις είχαμε συνειδητοποιήσει απο τότε. Τα συνθήματα ήταν γραμμένα πάνω σε ένα σεντόνι. Το απλώναμε σε κάθε συναυλία και κάθε φορά όλο και κάποιος ανέβαινε πάνω στο πάλκο που παίζαμε, το 'παιρνε, το 'κανε μπέρτα κι έφευγε και τον κυνηγάγαμε μετά να του το πάρουμε. Τώρα πια δεν βγαίνουμε με πανό, αλλά οι ιδέες μας δεν άλλαξαν
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΜΩΣ ΑΛΛΑΞΑΝ. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΚ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΗ. ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΚ ΚΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΕΠ' ΑΠΕΙΡΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ; Η ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΜΟΔΑ; Γ: Γνωρίζω ότι εξελίσσεται αυτός ο χώρος. Αν και όταν φτιαχτηκε το '76 νομίσανε ότι θα πεθαινε κι ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο ένα εποχιακό κίνημα, όπως π.χ. οι νεορομαντικοί. Πάντα λένε ότι πεθαίνει, αλλά άμα προσέξει κανείς βρίσκει διάφορα κινήματα μέσα στον ίδιο χώρο, που δείχνουν ότι εξελλίσεται. Αρχίζει στην Αγγλία, ξαφνικά παρακμάζει στην Αγγλία και βγαίνει στην Αμερική και βγαίνει συγχρόνως και σε όλο τον κόσμο. Η Αγγλία δεν βγάζει συγκροτήματα αυτή τη στιγμή, αλλά η Αμερική έχει είκοσι σε κάθε γειτονιά.
Λ: Και λένε ότι το πρόβλημα της Β.Ιρλανδίας θα λυθεί μέσα απο τα 10.000 πανκ συγκροτήματα που διαθέτει!
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;
Κ: Ναι, ας πούμε το δρόμο του αυθορμητισμού. Να μην κάνεις πράγματα κλεισμένα σε κλισέ. Το πανκ είναι αυθορμητισμός. Αυτό δεν σημαίνει να παίζεις άτεχνα. Μπορεί να παίζεις με πολλή τέχνη και να βγαίνει αυθόρμητα , να μην βγαίνει κονσερβοκούτι. Γ: Οι DeadKennedys π.χ ξέρουν πολύ καλά να παίζουν τα όργανά τους, αλλά παρόλα αυτά είδες τι μπορεί να γίνει σε μια συναυλία τους. Λ: ’κουσες τα κομμάτια μας στην καινούρια εγγραφή, το "’βουλο Ον" κλπ. ’μα τ' ακούσεις σε μια συναυλία καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτά που έχουμε γράψει. Κ: Στο στουντιο δε νιώθουμε ελεύθεροι, δεν μπορούμε ούτε καν να κινηθούμε γιατί θα ακουστεί απο το μικρόφωνο. Λείπει το στοιχείο του αυθορμητισμού που λέγαμε.
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ;
Κ: Ναι και το πανκ είναι νομίζω η πιο αγνή πρόταση του ροκ εν ρολ. Δεν είναι ούτε ο μπλιτζάς ούτε ο ντισκάς.
ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ '55, ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΝΤΙΣΚΑ. ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ, ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ. Η ΑΛΗΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΕ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΙ Η ΞΕΓΝΙΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ.
Γ: Ναι, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες απο τότε άλλαξαν. Σήμερα δεν είναι επαναστατικό να κάνεις ένα πάρτυ ή να βουτήξεις το αυτοκίνητο του μπαμπά σου και να πάς στο Πόρτο Ράφτη.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ. ΤΟ ΡΟΚ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΠΛΟΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ. ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΕΣΕΙΣ Π.Χ. ΕΧΕΤΕ ΔΗΛΩΣΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΘΙΞΕΤΕ ΥΠΑΡΚΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΤΕ; ΜΗΠΩΣ Η ΚΑΚΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ Η ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ Η ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ;
Γ: Η δική μου παιδική ηλικία ήταν πολύ αρμονική, δεν μου 'λειψε τίποτα, ήμουν ευτυχισμένο παιδί. Συμβαίνει όμως το εξής : Σου δίνουν την εικόνα ενός όμορφου
Κ: Σε μεγαλώνουνε μέσα σε μια ουτοπική σκέψη ότι ο κόσμος είναι καλός, θα σε δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες και δεν σε προετοιμάζουν ούτε οι γονείς ούτε το σχολείο, δεν σου λένε ότι μπορεί να φας και κανένα χαστούκι στη ζωή. Γ: Νομίζεις ότι οι άνθρωποι είναι ιδανικοί και ωραίοι και βγαίνεις στο δρόμο κι έρχεται ένας και σε χτυπάει και λες "μα... γιατί, τι του έκανα;" Κ: Η περπατάς και βλέπεις ανθρώπους με κομμένα πόδια να ζητιανεύουν και λες "γιατί αυτός εκεί;" Τι φταίει; Ο ίδιος ή το κοινωνικό σύστημα; Κι έτσι σχηματίζονται οι πρώτες ρωγμές στην ωραία εικόνα του κόσμου. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση βλέπεις τις αδικίες και προσπερνάς ασυγκίνητος. Γ: Όλοι οι άνθρωποι έχουν συναισθηματισμό. Δε νομίζω ότι μένουν ασυγκίνητοι, απλά αδιαφορούν.
ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΠΟΥ ΛΕΜΕ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ, ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, "ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΝΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ". ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΙΝΑΙ Η ΑΤΟΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΙ ΟΧΙ Η ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΣΗ. ΠΩΣ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠ' ΤΗ ΜΙΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ; ΙΣΩΣ Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ, ΠΑΝΤΩΣ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΣΜΟ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΥΠΑΡΚΤΟ (ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΙΔΕΑΤΟ) ΡΟΚ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. ΤΟ ΡΟΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Κ: Νομίζω ότι με βάση το προσωπικό σου κριτήριο μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου.
ΔΗΛΑΔΗ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΡΟΚ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ;
Γ: Εννοείται πως όχι! Υπάρχουν πολλές τάσεις και τόσα πολλά συγκροτήματα. Ας πάρουμε το θέμα της εμπορικότητας. Σε τι μπορεί να διαφέρει ο πατέρας μου, που εργάζεται για τα χρήματά του, για να αυξήσει τις καταθεσεις του στην τράπεζα, απο έναν ροκ καλλιτέχνη που κάνει την ίδια δουλειά; Είναι λοιπόν ίδιος με τον πατέρα μου, ο ίδιος καλοβολεμένος αστός, ο ίδιος κεφαλαιοκράτης. Κι ακριβώς αυτός ήταν ένας λόγος της ύπαρξης του πανκ. Γιατί πλέον δεν υπήρχε διέξοδος αφού το χρήμα καταβρόχθιζε όλα, ε κάπου ωσόσο έπρεπε να βρεθεί μια εναλλακτική λύση, κι αυτή η λύση ήταν το πανκ αναγκαστικά.
Athens burning το πρώτο ολοκληρωμένο κομμάτι , μέσα απο το στίγμα μιας Αθηνας που φλεγοτανε ( βλεπε πολυτεχνείο ΄80 ).Εξι χρόνια μετα τη πτώση της χούντας.
Τα πράγματα ηταν πολύ νωπα ακόμα οσο αφορα τις νέες καλιτεχνικές και πολιτιστικές τάσεις αλλα και την αντιμετωπισή τους απο το κοινωνικό σύνολο, οπου ο φόβος των αλλαγων, η πολιτικη ανασφάλεια ,η απόριψη, και το σνομπάρισμα επισκίαζαν καθε εκφραση διαφορετικης αντίληψης και επικοινωνίας . Το πολιτικό τραγούδι επικρατούσε στους λαικους χώρους και το rock αποδυναμωμένο (ιδεολογικα)και χαμένο στο κόσμο του απο τα ναρκωτικά δεν ειχε τη δυνατότητα να προβάλει κατι πέρα απο ενα μουσικο διασκεδαστικό χαρακτήρα στο σύνολό του (με καποιες εξαιρέσεις βέβαια).Το πανκ ροκ επαιρνε αυτη τη λάμψη σιγα σιγα συσπειρώνοντας κόσμο που ειχε ενέργεια και αυτοδιάθεση να δημιουργήσει ενα νέο status καπως διαφορετικο απο εκεινο της Βρετανικής σκηνής και της κουλτούρα της.Fuck art lets pogo, η δυνατότητα να ειμαστε αληθινοι, να σοκάρουμε το κενο, το ηλίθιο, το επιφανειακό, με ξεκούρδιστες νότες πηρε σάρκα και οστα !
Τα ανεγκέφαλα φρικιά βλέποντας τη καινούργια ταση αντι να βοηθήσουν στη συνυπαρξη , μας στήνουν στο τείχο, μας κτυπούν οπου μας βρουν μόνους η σε μικρές παρέες, στη Πλάκα στο Αιγάλεω στο Περιστέρι. Ολοι αυτοι που εβλέπaν πως η μονη υγειης συνέχεια του rock ειναι το hard rock και μετέπειτα το Heavy metal .
Το rock club skylab, με ονοματα οπως Vavoura band , sharp ties, παρθενογέννεση ειναι απ τα λιγα μέρη που μπορεις να ακουσεις κανένα καλό κομμάτι απο τη punk rock σκηνή που ολο και ανεβαίνει.
Πλάκα Αρετούσα 13-2, το πρώτο punk festival με Guilotine , Auswitz , Stress , ο τραγουδιστής των τελευταιων διασκευάζει το κομματι των Dead Kennedys - Αθηνα uber alles , και μετα απ αυτο ,το'' Ελληνα εισαι σκουλίκι η Ακροπολη δεν σου ανηκει'' (παρεπιπτόντος στο διπλα κλαμπ skylab εμφανιζόταν οι Μουσικές Ταξιαρχίες οι οποιοι εκαναν παραπονα για τη φασαρία που γινόταν στην Αρετούσα ζητώντας να κατεβεί η ενταση του live !!) Το φεστιβαλ επαναλαμβάνεται μετα απο δυο μήνες
(27-3) με Ανυπόφορους Ex Humans και Stress με τραγική κατάληξη πολλα σπασίματα μες το χωρο , πολλές συλληψεις απο την αστυνομία εξω απο το club, και το οριστικο κλείσιμο της Αρετούσας.Οι stress λειτουργούν ως αλυσίδα ενωσης του παρόντος με το παρελθόν , με νέους φιλους τον Ηλία Μητσάκη τον αρμονίστα Billy Lod (ex παρθενογέννεση ,status in motion ) και τον Αντρέα Γιατράκο συμετέχουν σε μια σειρά συναυλιων μαζι με διάφορα γνωστα γκρουπ (Π.Σιδηρόπουλο ,Birth Ward, Εσκουλάπιους !, Κάπταιν Νέφος).Πρίν το τέλος της χρονιάς αποχωρει ο Billy (μεταναστεύει στο Παρίσι), ο Frank δημειουργει τους panx romana και τη θέση του παιρνει ενα ακόμη μέλος τών παρθενογγέννεση και πρωην Generation X
Tommy Μπουζιάνης στο τραγούδι και στη lead κιθάρα , δημιουργωντας ενα νέο ρεπερτόριο σε στύλ surf punk garage rock.
Τη περίοδο 1982-83 το punk rock το φιλοξενούσαν χωροι δημαρχείων σινεμά λύκεια πανεπιστημιακοι χώροι και η Πλακα με τα μικρα bar της και μερικές φορές καποιες μεγάλες discoteque . Ενα απο αυτα τα ''μικρα club'' που εγινε σταθμός οχι μονο στη punk σκηνή αλλα και γενικότερα σ' ολο το φασμα του rock εκεινης της εποχης ηταν η Σοφιτα . Ενα μικρο club στο οποιο οι stress εκαναν παρα πολλες εμφανισεις το διαστημα 1982-83 .
Ο Ηρακλής Τριανταφυλλιδης ιδοκτήτης του club Σοφιτα και μουσικός (κιθαρίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος Λερναία Υδρα) , ηταν απο τους πολυ λίγους τοτε μαγαζατορες που ανοιξε τις πόρτες του και στα punk συγκροτηματα. Οπως ξερουμε , ενα punk live εχει τόση ενταση , δύναμη , pogo ενεργητικότητα , που οι χώροι που φιλοξενουν τέτοια live ηταν μετρημένοι στα δάχτυλα της μιάς παλάμης ! στη Σοφιτα οι βραδυές ηταν το κάτι αλλο !
Η συλλογικότητα των συγκροτηματων και του κοσμου που παραλληλα γεμιζε το μέρος , ειχε να κανει με τη πιο αγνη σκηνη – προταση που παρουσιαζόταν μεχρι στιγμης στην Ελληνικη rock σκηνη . Οι stress ειχαν κανει εκρηκτικα live εκει , μονοι τους αλλα και μαζί με αλλες μπαντες ( ex humans , birthward , γενια του χαους , ανυποφοροι , anti.. ) με συνθεση Kon Δρίβα μπάσο τραγούδι, Λούη Κοντούλη κιθάρα τραγούδι,Νικο Χρονόπουλο τυμπανα τραγούδι . Ενα δυναμικο τριο μετα απο την αποχωρηση των Τommy ( φτιάχνει τους x-mandarina duck) και Jhonny (που παιζει με τους Mind over matter) .Ενας αλλος χώρος το club Paranoid στην Ηλιούπολη ηταν για τα ανατολικα προαστεια ο ναός του punk ! ονοματα οπως παρθενογέννεση,Γιαννης Μπελτέκας, magic de spell,homicide,
Ανυπόφοροι ,Panx Romana, FMQ ειχαν αφήσει το στίγμα τους.Οι stress στα ανατολικα προαστεια ειχαν την υποστήριξη πολλών νέων punks ,hard rockers και καποιων ελάχιστων skinhead,οπου δυστυχως με τους τελευταίους η σύγκρουση ηταν αναπόφευχτη, καποιο βράδυ στο Paranoid οπου εμελε να ειναι και το ξεκίνημα μιας κόντρας η οποία ειχε συνέχεια και σε αλλους συναυλιακους χώρους ,clubs και γενικευμένων και μη συναντήσεων στο δρόμο και απο τίς δύο μεριές. Οι ακραίες εκδηλώσεις του πανκ εφερε κοντα διάφορους μουσικόφιλους , φασίστες, αναρχικους, χαοτικούς,ασχετους,
χουλιγκάνους και κάποια στιγμή η σύγκρουση και το ξεκαθάρισμα ποιοι ειναι με ποιους ηταν αναμενόμενη ! Η στάση των stress ηταν μια ανεξάρτητη εκφραση εφηβικής αναρχίας κοινωνικου και αντιμιλιταριστικου χαρακτήρα (με συμβολο το μπλοκάρισμα της ειρήνης) μη θέλωντας να τοποθετηθεί πίσω απο το πρόσωπο καποιων πολιτικων εξωκοινοβουλευτικών ομάδων που κατα διαστηματα θέλησαν να προβάλουν τη μπάντα σε εκδηλώσεις για το συμφέρον τους και τη πολιτική τους προπαγάνδα. Εκεινη την εποχη το group ηχογράφησε το δεύτερο του demo με τα κομματια
Athens burning , χαφιες , στρατιωτης , Indian , σκεψου πριν ειναι αργα , αγχος , περιθωριακός .
Ενα πολύ καλό demo το οποιο κυκλοφόρησε σε κασσέτα στη Β Ευρώπη και Σκανδιναβια , απο την Αγγλικη ανεξαρτητη X-drix σε συνεργασία με το δισκάδικο Art Nouvaux του Νίκου Κοντογούρη ,η οποία ειχε στο ενεργητικό της και αλλες κυκλοφορίες (Αδιέξοδο , Γενιά του Χάους) .
Γενικα μπορω να πω οτι στα 1983 δραστηριοποιηθηκε ολη αυτη η punk rock σκηνή της Αθήνας , πρόβαλε καλά συγκροτηματα , αλληλεγγυη μεταξύ αυτων , δηλαδή μια ολοκληρωμένη σκηνή που τη παρακολουθούσε πολύ κόσμος με αποκορυφωμα τη κυκλοφορία από την Enigma rec. τη συλλογή Διατάραξη
κοινής ησυχίας .
Ενας δίσκος δυναμίτης ! στιχουργικα αλλα και απο ηχητικη φασαρια… καλα πάει ( δυσκολα τα πράγματα για ενα punk rock συγκροτημα σ ενα studio )
Οι stress συμετειχαν με δύο κομμάτια το αγχος και το δικαιωμα στη ζωη με δυο καινουργια μελη στο σχημα , ο Γιαννης Παπακώστας στο τραγουδι και ο Γιάννης Καρύδης στα τυμπανα ( μετα την αποχώρηση του Νίκου Χρονόπουλου και τη συμετοχή του στην Διατάραξη με τους Panx Romana) ηχογραφησαν μεσα σε δυο ωρες στο studio 111 με παραγωγό τον Σπύρο Περιστέρη.
Με καινούργια σύνθεση απο τα τέλη του 1984 με την επιστροφη του Νίκου Χρονόπουλου στα τύμπανα και του Γιάννη Σιαλάκη στο τραγούδι - ο οποιος δεν ηταν νεο μέλος ,ηταν ενας φίλος απο την αρχη της μπάντας ο οποιος συμετείχε σε διαφορα jam ερμηνεύοντας διασκευές - ξεκινάει ενας νεος κύκλος εμφανίσεων με νεα κομματια και με μια μεγαλη εξοδο στη Πάτρα με'να τραίνο γεμάτο φίλους (Αδιεξοδο, Αντι,Εναλλακτική Λύση 3, Panx Romana ) οπου γίνεται ενα φεστιβάλ κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτιστικής τρομοκρατίας με συμετοχή και αλλων τοπικών συγκροτημάτων και μη !
Στα τέλη 1985 κυκλοφορεί η ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλεία με τον τίτλο''Ο ηχος της ανασφάλειας'' .
Μια ανεξάρτητη αυτοχρηματοδοτούμενη απο το ιδιο το συγκρότημα,παραγωγή 300 αντιτύπων. Η διανομή των δίσκων γινόταν μεσα στους χώρους των συναυλιών και απο τα διάφορα αντιεξουσιαστικά στέκια και αποτελεί την πρώτη ανεξάρτητη παραγωγή στα εν Ελλαδι punk rock δρώμενα .
Τραγούδια οπως ''ομορφες μέρες στη Λέρο'' ο ''φόβος'' η ''γενοκτονία'' το ''1984 παρα κάτι'' η επαναηχογράφηση του ''αγχους'' ειναι ενδεικτικά και εκρηκτικά !
Ο δισκος αυτος εγινε αποδεκτός απο μια μεγαλη μεριδα αδελφων ψυχων , και αποτελει τη κορυφη του παγοβουνου μιας ολόκληρης γενιάς που ειχε τη δύναμη να φωνάξει, να αμφισβητήσει , να προβαλει τη διαφορετικότητα της, εναντια στα κατεστημένα κοινωνικα δρωμενα .
Στη συγκεκριμένη περίπτωση του punk , μιλάμε για ''ακροβάτες'' με μονους σωτήρες ... το ιδιο τους εαυτό !
Ο Σωτήρης Θεοχάρης και ο Δημήτρης ο Σπυρόπουλος γνωρίστηκαν τυχαία στο "DragonFly", ιστορικό στέκι της εποχής στην Αθήνα, προς το τέλος του 1983, και ψάχναν τότε για άτομα προκειμένου να φτιάξουνε γκρουπ. Γνώρισαν το Στάθη Παπανδρέου και το Μίμη Αλημπράντη και η μπάντα ξεκίνησε να κάνει πρόβες, στην αρχή στο σπίτι του Θοδωρή Ηλιακόπουλου όπου έκανε πρόβες εκείνη την εποχή η "Γενιά του Χάους". Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στις 16 Οκτωβρίου του '83 στο σινεμά "Ανεμώνη" στην Αγ. Παρασκευή, μαζί με τους "Γενιά του Χάους". Ο Μίμης Αλημπράντης αποχώρησε και την θέση του στο μπάσο την πήρε η δεκατετράχρονη Μαρία Βασιλάκη, την οποία διαδέχτηκε ο Νίκος Ζούμπερης, ενώ τελικά το σχήμα σταθεροποιήθηκε με τον Νίκο 'Τσουλούφη' Χαραλαμπόπουλο. Επίσης άλλαξε η θέση στα τύμπανα και ήρθε ο Γιάννης Βεναρδής (ex "Γενιά Του Χάους"). Με αυτήν τη σύνθεση που ήταν και η μακροβιότερη, έδωσαν πολλές συναυλίες στην Αθήνα, στην Πάτρα, το Αγρίνιο, τα Μέγαρα και άλλες πόλεις και στα στέκια της εποχής όπως "Αρετούσα", "Skylab", "Mad", "Πήγασος", "127db", "Rodeo" κ.α. Η πιο σημαμαντική συναυλία τους έγινε το '85 στα Προπύλαια, μπροστά σε εφτά χιλιάδες άτομα κοινό. Μαζί τους παίξαν κι άλλα γνωστά συγκροτήματα του χώρου και η συναυλία έγινε για την εναντίωση τους στην "επιχείρηση Αρετή". Στην τρίχρονη πορεία του το συγκρότημα κυκλοφόρησε μαζί με τους "Γενιά του Χάους" την split κασέτα σε παραγωγή της "ArtNouveau" το '83 με τίτλο "Καλή 'Ορεξη". Συμμετείχε το '84 στη συλλογή "Διατάραξη κοινής ησυχίας" με δύο τραγούδια και στη Φινλανδική συλλογή "LastaEPII" της "STRecords" με το κομμάτι "Εφιάλτης". Το '85 ένας φίλος του συγκροτήματος, ο Θανάσης Βελισσαρόπουλος, πήρε από τα μέλη της μπάντας εφτά κομμάτια τους από πρόβα, και τα μοναδικά με το Ντίνο Ζούμπερη στο μπάσο, τα οποια κυκλοφόρησε σε μια split κασέτα με τους "Απόγνωση". Κυκλοφόρησε μόνο έναν ολοκληρωμένο δίσκο με το όνομα "38 Χιλιοστά" το '86, από την "Enigmarecords" σε οχτακόσια αντίτυπα. Τελευταία τους εμφάνιση ήταν το '86, στο δημοτικό θέατρο Καλιθέας. Μετά από αυτήν, στα τέλη του '86, οι "Αδιέξοδο" διαλύονται.
Ο Σωτήρης Θεοχάρης βρέθηκε στους "Στάχτες" και αργότερα στους "Σπυριδούλα" να γράφει στίχους και να τραγουδάει. Ο Δημήτρης Σπυρόπουλος σχημάτισε τους "DeusExMachina", όπου αργότερα πήγε και ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος σαν τραγουδιστής. Ο τελευταίος σχημάτισε αργότερα τους "Tilt". Ο Γιάννης Βεναρδής έφυγε στην Αμερική για σπουδές το '85 και όταν επέστρεψε βρέθηκε στους "Λευκή Συμφωνία", "Ζημιαα" και από το '99 στους "DeusExMachina". Ο Μίμης Αλημπράντης μπάρκαρε και έκτοτε χαθήκε. Η Μαρία Βασιλάκη έπαιξε στους "Despise" και ο Νίκος Ζούμπερης έπαιξε στους "EchoTatoo" και έκανε ένα πέρασμα από τους "Ζημιαα". Τέλος, ο Στάθης Παπανδρέου έπαιξε στους "Split Image".
