ΠΡΟΣΕΞΑ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΚ ΓΚΡΟΥΠ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΙΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΠΑΝΚΗΔΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΠΑΝΚ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ;
ΚΩΣΤΑΣ : Εμείς στις πρώτες συναυλίες που είχαμε κάνει το '81-'82, δεν είχαμε
πανκ κοινό απο κάτω. ’σχετος κόσμος ήταν οι περισσότεροι, αλλά γινόταν χαμός. Το δικό μας κοινό δημιουργήθηκε το '82, την εποχή που παίζαμε στην Αρετούσα.
ΛΟΥΗΣ : Υπηρχε κοινό απο τους Παρθενογένεσις.
Κ: Ναι, αλλά το κοινό των Παρθενογένεσις δεν ήταν στην ίδια φάση με το μετέπειτα κοινό. Ήταν πρώτα πρώτα "μεγάλοι" 25ρηδες. Ήταν άτομα γύρω απο το Remember. Δούλευαν σαν φωτομοντέλα. Αργότερα πήραν άλλες κατευθύνσεις. Απλώς μόλις βγήκε το '82 ένας πανκ κόσμος θέλανε να το παίξουν σαν πατέρες, ενώ στην πραγματικότητα αυτά τα άτομα δεν ήταν τίποτα. Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στο μουσικό χώρο, οι "Παρθενογένεσις" ήταν το πρώτο, όχι πανκ, αλλά μπορούμε να πούμε new wave συγκρότημα
ΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ πιστεύω ότι ήταν πανκ.
Κ: Τα πρώτα πανκ συγκροτήματα ήταν οι Homicide και οι Magic De Spell.
Γ: Και οι Dark Shadows που έπαιζαν το '80 στο Σπόρτιγκ με τον Πουλικάκο και τον Σιδηρόπουλο. Νομίζω παίζανε ρέγγε-πανκ. Οι Magic De Spell είχαν βγάλει το πρώτο πανκ σιγκλάκι στην ελλάδα. Αυτοί ήταν οι πρωτοπόροι της κίνησης.
Λ: Και ο Μπελτέκας που ήταν σε στυλ Iggy Pop και Stranglers. Ήταν και αυτός new wave.
Κ: Μετά ήρθαν οι Ανυπόφοροι και μετά εμείς. Θα ανοίγαμε μάλιστα το πρόγραμμα των Παρθενογένεσις το '80, αλλά διαλύσανε και δεν έγινε η συναυλία.
Λ: Την ίδια εποχή με τους Ανυπόφορους ήταν και ένα συγκρότημα απο το Παγκράτι οι Εσκουλαπιους. Μετά απο εμάς ήρθαν οι ’ουσβιτς και οι Guilotine. Ας μην ξεχνάμε και τους Birthward.
Κ: Μετά σκάσανε οι νεοπάνκηδες. Γενιά Του Χάους το '82 και Αδιέξοδο το '83.
Γ: Στη συναυλία του Γκύζη, το καλοκαίρι του '82, εμφανίστηκαν οι Stress, οι Soldiers Of Anarchy, μετέπειτα Ex-Humans, οι Ανυπόφοροι και τελευταίοι οι ’ουσβιτς, τη στιγμή που ήρθε η αστυνομία. Κι ακόμα οι Captain Νέφος στην πρώτη τους ουσιαστική εμφάνιση. Απο τότε καθιερώθηκαν. Ήταν ωραίοι, έπαιζαν κάτι σαν τους Talking heads. Ήταν και ένα συγκρότημα που ανέβηκε να πάιξει ροκ και έφαγε αυγά.
Κ: Μετά απο αυτούς βγήκαμε εμείς με τον αρμονίστα των Παρθενογένεσις, τον Μπιλι. Ξέρεις μέσα απο τους Stress έχουν περάσει δυο παλιά μέλη των Παρθενογένεσις, ο αρμονίστας και ο κιθαρίστας ο Τόμυ που σημερα παίζει στους X-Mandarina Duck.
ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗ "ΖΑΙΡΑ" ΤΟ '84 ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ POLLUTION ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΙΞΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟΥ ΓΚΥΖΗ ΣΑΝ NIPPLE ERECTORS (ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ
Λ: Υπήρχαν πολλά συγκροτήματα, αλλά έμεναν στα λόγια, ότι θα φτιάξουν συγκρότημα με το τάδε όνομα. Λίγοι είχαν κάνει εμφανίσεις.
Κ: Οι Stress υπήρχαν σαν ιδέα απο το '79. Είμασταν τότε 15-16 χρονών. Το '80 κάναμε τις πρώτες πρόβες και το φθινόπωρο την πρώτη μας εμφάνιση στη Χαλκίδα. Οι ουσιαστικές όμως εμφανίσεις ξεκίνησαν στην Αργυρούπολη το '81. Εκεί ήταν όλοι οι φίλοι μας, εκεί κάναμε το όνομα μας. Είμασταν το πρώτο συγκρότημα που βγήκε στις συνοικίες και έπαιξε κάτι διαφορετικό. Υπήρχε τότε κατεστημένο απο δυο τρία συγκροτήματα που μονοπωλούσαν την περιοχή απο Αργυρούπολη μέχρι Ηλιούπολη, Γλυφάδα, Βούλα και έπαιζαν όλα διασκευές, τα κλασσικά κομμάτια, Satisfaction, Smoke on the water, σε κάθε συναυλία τα ίδια και τα ίδια. Την πρώτη φορά που πήγαμε να παίξουμε μας κατεβάσανε κάτω οι φρικάδες. Είχαμε βγεί με αρβύλες, πέτσινα λεοπαρδαλέ παντελόνια, μαλλιά όρθια και μας είχανε στη μπούκα. Τη δεύτερη φορά τους είπαμε "παιδιά εμείς μπορεί να μην παίζουμε, αλλά τουλάχιστον παίζουμε δικά μας κομμάτια" και ο κόσμος σηκώθηκε και χόρεψε, υπήρξε ανταπόκριση, είχαμε και ελληνικό στίχο. Μόλις τελειώσαμε βγήκε ένα συγκρότημα απο αυτά τα κατεστημένα και είπε στον κόσμο, ότι τώρα θα ακούσετε καλή μουσική, δεν πρέπει να ακούτε ότι και ότι και σηκώθηκε ο κόσμος και έφυγε σαν να τους έλεγε "αφού παίζετε καλή μουσική παίξτε τη μόνοι σας". Δηλαδή καταφέραμε και επικοινωνήσαμε με τον κόσμο.
Λ: Τότε δεν χρησιμοποιούσαμε τη λέξη πανκ. Όταν μας ρωτούσαν λέγαμε εμείς παίζουμε δική μας σοκ μουσική, παίζουμε σοκ εν ρολ. Θέλαμε να σοκάρουμε, να πούμε δυο τρια πραγματα. Ο Φραγγίσκος ξετύλιγε ένα πανό με συνθήματα κι έλεγε στον κόσμο που καθόταν απο κάτω "παρακαλώ φύγετε απο κοντά, γιατί οταν παίζουμε μπορεί να σας συμβεί οποιοδήποτε απρόοπτο". Και δεν φεύγανε και είχαμε συνέχεια τραυματισμούς.
Κ: Πηδάγαμε μέσα στο κοινό.
Λ: Υπάρχει ταινία που δείχνει το Γιάννη να έχει πέσει πάνω στο μικρόφωνο και να κάνει σαν την τσίτα στη ζούγκλα και τον Κώστα να πέφτει σαν αεριωθούμενο στον κόσμο μαζί με το μπάσο του.
Κ: Ουκ ολίγα δόντια είχανε σπάσει.
Γ: Αυτά γινόντουσαν το '82 στη Σοφίτα και στο τέλος έβγαινε ο Ηρακλής και έλεγε "ποιος ξέρει να φτιάχνει καρέκλες". Και παρόλο που γινόντουσαν αυτές οι φάσεις με έπαιρνε ο Ηρακλής την άλλη μέρα τηλέφωνο και μου έλεγε σας έχω κανονίσει να παίξετε την Παρασκευή. Ήταν το μόνο κλαμπ που κοίταξε να προωθήσει τα ελληνικά συγκροτήματα
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΚΑΝΑΤΕ ΚΟΝΤΡΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ;
Ένας τοίχος μας χώριζε. Μια φορά μάλιστα που είχαμε παίξει με μηχανήματα 200Watt, έρχεται ο καταστηματάρχης του Skylab και ο ντράμερ απο τις Ταξιαρχίες και λέει "χαμηλώστε ρε παιδιά, μας έχετε ταπώσει". Παίζαν οι Ταξιαρχίες και ακούγονταν μέσα η δικιά μας μουσική. Εκείνο τον καιρό ήταν ήδη γνωστοί, κάτι με τη δίκη της Καρδίτσας, κάτι με τους στίχους τους και μάζευαν πολύ κόσμο. Γινόταν λοιπόν μια ουρά έξω απο το Skylab και μια ουρά έξω απο την Αρετούσα για μας. Ο κόσμος που περνούσε ήξερε για τις Μουσικές Ταξιαρχίες αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο συγκρότημα περίμενε η διπλανή ουρά. Και να σκεφτείς ότι σε αυτούς είχε δυο κατοστάρικα το εισητήριο και σε μας ένα, κι όποιος δεν είχε έμπαινε με ένα πενηντάρικο και εμείς δεν παίρναμε φράγγο και μάλιστα πληρώσαμε και απο την τσεπη μας για τα μηχανήματα.
Κ: Την εποχή της Αρετούσας που ήταν το πρώτο ατόφιο πανκ μαγαζί μετά το Παρανόιντ, γινόταν χαμός μέσα. Εκεί πρωτοπαίξαμε στις 13 Φεβρουαρίου το '82 μαζί με τους Αουσβιτσ και τους Guilotine. Εκεί έμπαιναν σχεδόν μόνο πανκ άτομα. Στην Αρετούσα όταν παίξαμε τη δεύτερη φορά τα σπάσανε όλα. Παίζαμε με το φόβο να μην μας έρθει κανένα μπουκάλι στο κεφάλι. Είχαμε γίνει ένα με το κοινό. Ο κόσμος φώναζε "Stress destroyers-Stress destroyers". Σκάγανε μπουκάλια στους καθρέφτες του μπαρ.
Γ: Ο μπάρμαν ήταν μεθυσμένος και έλεγε πάρτε μπύρες, πάρτε μπύρες...
Κ: Εν τω μεταξύ το μαγαζί το μεταχειρίζονταν πάνκηδες. Ο ιδιοκτήτης ερχόταν κάθε δυο μέρες και του δίναν τα λεφτά.
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΕΚΛΕΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΠΑΣΙΜΑΤΑ.
Λ: Ε ναι, αφού γινόταν της πουτάνας. Είχαν φτάσει στο σημείο να γκρεμίσουν έναν ολόκληρο τοίχο. Ξηλώσανε και τα υδραυλικά. Την πρώτη μέρα έγινε επισκευή. Μετά το δεύτερο σπάσιμο το κάνανε σκυλαδικο.
Γ: Ήταν ένα γενικό πνεύμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Και η συναυλία στου Γκύζη ήταν επεισόδιο. Αρκεί μόνο να θυμηθώ ότι εγώ μπήκα απο το παράθυρο και βγήκα απο το παράθυρο. Μπήκα απο κει για να μην πληρώσω και βγήκα όταν ήρθαν οι μπάτσοι.
Κ: Κι όμως δεν υπήρχε θέμα παρεξήγησης. Είμασταν όλοι ένα, δεν είχαμε πλακωθέι ποτέ μεταξύ μας. Τότε ήταν πολύ πιο αγνή η φάση. Περπατάγαμε στο δρόμο, κι άμα βλέπαμε κανένα πάνκη, χαιρετιόμασταν με ενθουσιασμό κι ας μην τον ξεραμε. Σε κάθε συναυλία έβλεπες αγκαλιές και φιλιά λες και είμασταν χαμένοι σύντροφοι που ξαναβρεθήκαμε. Τώρα κοιτάνε ο ένας τον άλλο και λένε "τον δέρνεις αυτό το ξενέρωτο;"
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΡΣΩΠΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΕΞΑΛΛΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΧΑΝ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΥΛΙΣΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΠΑΙΔΙΑΣΤΙΚΟΥ ΧΑΒΑΛΕ ΟΙ STRESS ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ '81 ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ. ΣΤΟ ΠΑΝΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΦΡΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ "ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ", "ANTI-WAR", "USA-RUSSIA ARE YOUR ONLY ENEMIES", "ANTI-DRUG". ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ CRASS ΗΤΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΟΙ ΕΔΩ, ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΥΘΥΓΡΑΜΙΖΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΟΤΕ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΚ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
Λ: Αυτό το πανό έγινε όταν πήραμε τον Φραγγίσκο, στην τρίτη μας συναυλία, το '81 στην Αργυρούπολη. Εκφράζει δικές μας καθαρά ιδέες που τις είχαμε συνειδητοποιήσει απο τότε. Τα συνθήματα ήταν γραμμένα πάνω σε ένα σεντόνι. Το απλώναμε σε κάθε συναυλία και κάθε φορά όλο και κάποιος ανέβαινε πάνω στο πάλκο που παίζαμε, το 'παιρνε, το 'κανε μπέρτα κι έφευγε και τον κυνηγάγαμε μετά να του το πάρουμε. Τώρα πια δεν βγαίνουμε με πανό, αλλά οι ιδέες μας δεν άλλαξαν
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΜΩΣ ΑΛΛΑΞΑΝ. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΚ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΗ. ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΝΚ ΚΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΕΠ' ΑΠΕΙΡΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ; Η ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΜΟΔΑ;
Γ: Γνωρίζω ότι εξελίσσεται αυτός ο χώρος. Αν και όταν φτιαχτηκε το '76 νομίσανε ότι θα πεθαινε κι ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο ένα εποχιακό κίνημα, όπως π.χ. οι νεορομαντικοί. Πάντα λένε ότι πεθαίνει, αλλά άμα προσέξει κανείς βρίσκει διάφορα κινήματα μέσα στον ίδιο χώρο, που δείχνουν ότι εξελλίσεται. Αρχίζει στην Αγγλία, ξαφνικά παρακμάζει στην Αγγλία και βγαίνει στην Αμερική και βγαίνει συγχρόνως και σε όλο τον κόσμο. Η Αγγλία δεν βγάζει συγκροτήματα αυτή τη στιγμή, αλλά η Αμερική έχει είκοσι σε κάθε γειτονιά.
Λ: Και λένε ότι το πρόβλημα της Β.Ιρλανδίας θα λυθεί μέσα απο τα 10.000 πανκ συγκροτήματα που διαθέτει!
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;
Κ: Ναι, ας πούμε το δρόμο του αυθορμητισμού. Να μην κάνεις πράγματα κλεισμένα σε κλισέ. Το πανκ είναι αυθορμητισμός. Αυτό δεν σημαίνει να παίζεις άτεχνα. Μπορεί να παίζεις με πολλή τέχνη και να βγαίνει αυθόρμητα , να μην βγαίνει κονσερβοκούτι.
Γ: Οι Dead Kennedys π.χ ξέρουν πολύ καλά να παίζουν τα όργανά τους, αλλά παρόλα αυτά είδες τι μπορεί να γίνει σε μια συναυλία τους.
Λ: ’κουσες τα κομμάτια μας στην καινούρια εγγραφή, το "’βουλο Ον" κλπ. ’μα τ' ακούσεις σε μια συναυλία καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτά που έχουμε γράψει.
Κ: Στο στουντιο δε νιώθουμε ελεύθεροι, δεν μπορούμε ούτε καν να κινηθούμε γιατί θα ακουστεί απο το μικρόφωνο. Λείπει το στοιχείο του αυθορμητισμού που λέγαμε.
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ;
Κ: Ναι και το πανκ είναι νομίζω η πιο αγνή πρόταση του ροκ εν ρολ. Δεν είναι ούτε ο μπλιτζάς ούτε ο ντισκάς.
ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ '55, ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΝΤΙΣΚΑ. ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΧΟΡΟΣ, ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ. Η ΑΛΗΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΕ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΙ Η ΞΕΓΝΙΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ.
Γ: Ναι, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες απο τότε άλλαξαν. Σήμερα δεν είναι επαναστατικό να κάνεις ένα πάρτυ ή να βουτήξεις το αυτοκίνητο του μπαμπά σου και να πάς στο Πόρτο Ράφτη.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ. ΤΟ ΡΟΚ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΠΛΟΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ. ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΕΣΕΙΣ Π.Χ. ΕΧΕΤΕ ΔΗΛΩΣΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΑΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΘΙΞΕΤΕ ΥΠΑΡΚΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΤΕ; ΜΗΠΩΣ Η ΚΑΚΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ Η ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ Η ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ;
Γ: Η δική μου παιδική ηλικία ήταν πολύ αρμονική, δεν μου 'λειψε τίποτα, ήμουν ευτυχισμένο παιδί. Συμβαίνει όμως το εξής : Σου δίνουν την εικόνα ενός όμορφου
Κ: Σε μεγαλώνουνε μέσα σε μια ουτοπική σκέψη ότι ο κόσμος είναι καλός, θα σε δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες και δεν σε προετοιμάζουν ούτε οι γονείς ούτε το σχολείο, δεν σου λένε ότι μπορεί να φας και κανένα χαστούκι στη ζωή.
Γ: Νομίζεις ότι οι άνθρωποι είναι ιδανικοί και ωραίοι και βγαίνεις στο δρόμο κι έρχεται ένας και σε χτυπάει και λες "μα... γιατί, τι του έκανα;"
Κ: Η περπατάς και βλέπεις ανθρώπους με κομμένα πόδια να ζητιανεύουν και λες "γιατί αυτός εκεί;" Τι φταίει; Ο ίδιος ή το κοινωνικό σύστημα; Κι έτσι σχηματίζονται οι πρώτες ρωγμές στην ωραία εικόνα του κόσμου. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση βλέπεις τις αδικίες και προσπερνάς ασυγκίνητος.
Γ: Όλοι οι άνθρωποι έχουν συναισθηματισμό. Δε νομίζω ότι μένουν ασυγκίνητοι, απλά αδιαφορούν.
ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΠΟΥ ΛΕΜΕ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ, ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, "ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΝΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ". ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΙΝΑΙ Η ΑΤΟΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΙ ΟΧΙ Η ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΣΗ. ΠΩΣ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠ' ΤΗ ΜΙΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ; ΙΣΩΣ Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ, ΠΑΝΤΩΣ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΣΜΟ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΥΠΑΡΚΤΟ (ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΙΔΕΑΤΟ) ΡΟΚ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. ΤΟ ΡΟΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Κ: Νομίζω ότι με βάση το προσωπικό σου κριτήριο μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου.
ΔΗΛΑΔΗ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΡΟΚ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ;
Γ: Εννοείται πως όχι! Υπάρχουν πολλές τάσεις και τόσα πολλά συγκροτήματα. Ας πάρουμε το θέμα της εμπορικότητας. Σε τι μπορεί να διαφέρει ο πατέρας μου, που εργάζεται για τα χρήματά του, για να αυξήσει τις καταθεσεις του στην τράπεζα, απο έναν ροκ καλλιτέχνη που κάνει την ίδια δουλειά; Είναι λοιπόν ίδιος με τον πατέρα μου, ο ίδιος καλοβολεμένος αστός, ο ίδιος κεφαλαιοκράτης. Κι ακριβώς αυτός ήταν ένας λόγος της ύπαρξης του πανκ. Γιατί πλέον δεν υπήρχε διέξοδος αφού το χρήμα καταβρόχθιζε όλα, ε κάπου ωσόσο έπρεπε να βρεθεί μια εναλλακτική λύση, κι αυτή η λύση ήταν το πανκ αναγκαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου